Eenzaamheid is normaal en hoort bij het leven. Iedereen krijgt hier vroeg of laat wel eens mee te maken. En net als honger en dorst hoeft eenzaamheid dus geen probleem te zijn. Het wordt pas een probleem als je er niets aan doet. Net als dat het een probleem wordt als je niet eet of drinkt wanneer dat moet. Maar wat gebeurt er dan? 

Je lichaam reageert hetzelfde op gevoelens van eenzaamheid als wanneer je stress ervaart. En ons lichaam reageert op stress door onder andere het stresshormoon cortisol aan te maken. Cortisol is een hormoon dat ervoor zorgt dat we alerter zijn op gevaar in onze omgeving en maakt ons klaar om te vechten, vluchten of bevriezen. Een heel nuttig hormoon. Alleen niet zo nuttig als je het voor langere tijd blijft aanmaken. Dan zorgt het ervoor dat andere hormonen in je lichaam niet zo goed meer werken en samenwerken. 

Je krijgt minder weerstand waardoor je sneller ziek wordt en minder snel herstelt als je ziek bent. Te veel cortisol zorgt er ook voor dat je IQ met zo'n 10 punten naar beneden gaat, je krijgt meer moeite met het bedenken van oplossingen en het nemen van beslissingen. 

Oxytocine is een ander hormoon dat verstoord raakt. Oxytocine wordt ook wel het knuffelhormoon genoemd. Je lichaam maakt dat aan op het moment dat je aangeraakt wordt of wanneer je samen met anderen bent. Oxytocine zorgt ervoor dat je je prettig voelt en werkt zelfs als natuurlijke pijnstiller. Het spreekwoordelijke ‘kusje erop’ wanneer een kindje pijn heeft, werkt dus echt. Doordat dit hormoon ontregeld is, beleeft men geen plezier meer aan het samenzijn met andere mensen. 

Wanneer je je voor een langere periode eenzaam voelt ben je steeds minder goed in staat gezichtsuitdrukkingen bij een ander af te lezen en omdat je alerter bent op gevaar is de kans groot dat je wantrouwiger wordt naar andere mensen. Vooral onbekenden. We noemen dat sociaal beperkt. 
Dankzij dit alles trekt iemand die zich eenzaam voelt zich steeds vaker terug met als gevolg een depressie. Om het nare gevoel niet steeds te hoeven voelen wordt er afleiding gezocht zoals veel tv kijken of veel slapen. 

Ook worden er vaker verslavende middelen gebruikt dan wanneer er geen sprake is van eenzaamheid. Het heeft niet alleen gevolgen voor gevoel en gedrag. Door een te hoge cortisolwaarde in je bloed voor langere tijd, heb je meer kans op het ontwikkelen van Alzheimer en het krijgen van hart- en vaatziekten.